Το Αυγό του Φιδιού, Μέρος 2ο ;

Αυτή τη φορά δεν θα ασχοληθώ με τα της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Ή τουλάχιστον με ό,τι αποκαλείται έτσι από τη “mainstream” δημοσιογραφία. Θα ασχοληθώ με το γνωστό ναζιστικό μόρφωμα που ταλανίζει επισήμως τον τόπο από το 2012.

Είναι λίγο έως πολύ γνωστά οι καταβολές και η δράση της Χρυσής Αυγής. Οι μάσκες της δήθεν μόνο εθνικιστικής φράξιας "αγωνιστών" που "δεν έχουν σχέσεις με τον ναζισμό" έπεσαν πολύ γρήγορα, ήδη από το πρώτο διάστημα της κοινοβουλευτικής της παρουσίας. Για τους μελετητές και αρκετούς πολιτικούς αναλυτές, ο εθνικοσοσιαλιστικός χαρακτήρας της εν λόγω οργάνωσης ήταν γνωστός ήδη προ πολλών ετών.

Ο "Λαϊκός Σύνδεσμος Χρυσή Αυγή", όπως κατήλθε στον εκλογικό στίβο στις πρώτες εκλογές που πέτυχε την είσοδό του στη βουλή, ψηφίστηκε από ικανό αριθμό πολιτών. Σχεδόν 400.000 ή και περισσότερα μέλη του εκλογικού σώματος επέλεξαν να στηρίξουν το κόμμα του Νίκου Μιχαλολιάκου στις διπλές εκλογές του 2012. Από «άγνοια» και συγκεντρωμένη «αγανάκτηση» είπαν τότε πολλοί, που δεν ψήφισαν, αλλά, όπως έλεγαν, «καταλάβαιναν» όσους ψήφισαν το συγκεκριμένο κόμμα.

Ο καιρός πέρασε, η οργάνωση τέλεσε συγκεκριμένα ποινικά αδικήματα και τουλάχιστον ένα φόνο εκ προμελέτης. Τα γεγονότα αυτά δεν πτόησαν ένα επίσης σεβαστό ποσοστό εκλογέων να επιλέξει εκ νέου Χρυσαγίτες για να τον εκπροσωπούν στη Βουλή, μετά τις εκλογικές αναμετρήσεις του 2015.

Και φτάνουμε στο σήμερα, όπου παρατηρούνται αποχωρήσεις στελεχών που δήθεν "προδόθηκαν" από την ηγεσία. Είναι έτσι; Κάθισε στο ικανοποιητικό 6-7% η ηγεσία του κόμματος και -με κάποιον αδιευκρίνιστο τρόπο- "πρόδωσε" τις "αγωνιστικές" αξίες του "κινήματος";

Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι ο εθνικοσοσιαλιστικός χώρος οδεύει προς διάλυση- μακάρι η πραγματικότητα να με οδηγούσε να το πράξω. Οι εκατοντάδες χιλιάδες που ψήφισαν αυτούς τους ανθρώπους το 2015, ύστερα από όσα είχαν μεσολαβήσει, είναι ανερυθρίαστοι φιλο-ναζιστές (η παύλα υποδηλώνει είτε την ενεργό συμμετοχή είτε την πλήρη ταύτιση από τη θέση του πιστού ακολούθου).

Ταυτόχρονα, εδώ και καιρό έχει δημιουργηθεί στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας ένα σκηνικό ακροδεξιών εθνικιστικών κομματικών μηχανισμών, ο καθένας εκ των οποίων πασχίζει να συγκεντρώσει ένα ποσοστό, που σπάνια φτάνει στο 1%. Η μαγιά όμως υπάρχει και είναι οι χιλιάδες υπαρκτοί δεδηλωμένοι ψηφοφόροι, τους οποίους διεκδικούν επί της ουσίας όλες αυτές οι δυνάμεις.

Το ερώτημα-πρόκληση για όλους είναι απλό και απευθύνεται κυρίως προς την -κατά τα φαινόμενα- επόμενη κυβερνητική δύναμη, τη Νέα Δημοκρατία: Μπορεί και αντέχει να κερδίσει το πολύτιμο έδαφος που χρειάζεται, περιθωριοποιώντας απολύτως και ρητά τις ακροδεξιές δυνάμεις; Διότι, είναι σίγουρο ότι υπάρχουν και μέσα στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στοιχεία που θα καλοέβλεπαν μια δεξιο-ακροδεξιά παράταξη στα πρότυπα της αβερωφικής εποχής.

Είναι στο χέρι όσων νιώθουν δημοκράτες πολιτικοί να αποδείξουν ότι όταν μιλούν για ακροδεξιά δεν είναι βγάζουν άλλον ένα λόγο του δεκάρικου, αλλά επιθυμούν την πολιτική ήττα και περιθωριοποίηση των ναζιστικών και φασιστικών νοοτροπιών ή, τουλάχιστον, τη μη εκπροσώπησή τους καθ' οινονδήποτε, άμεσο ή έμμεσο, τρόπο στην επόμενη βουλή.

Στο χέρι τους είναι να μη μας προσφέρουν το έργο "Το Αυγό του Φιδιού 2", σε βελτιωμένη έκδοση. Γιατί όσο ακριβό περιτύλιγμα κι αν έχει, το ακάθαρτο περιεχόμενό του θα κακοσμεί από χιλιόμετρα. Και θα είναι πια πολύ αργά για όλους μας.

*Το κείμενο αυτό πρωτοδημοσιεύτηκε στο Φιλελεύθερο Forum του Liberal.gr στις 27-09-2017.