«Τα οχυρά δεν παραδίδονται. Καταλαμβάνονται».

 

Στις 17:00 της 9ης Απριλίου 1941 προσέρχονται στο οχυρό Ρούπελ Γερμανοί κήρυκες για να γνωστοποιήσουν τη συνθηκολόγηση του Τμήματος Στρατιάς Ανατολικής Μακεδονίας, ζητώντας την παράδοση του οχυρού και ενημερώνουν τον Διοικητή του οχυρού, Ταγματάρχη Γεώργιο Δουράτσο, ότι έχει υπογραφεί συνθηκολόγηση στη Θεσσαλονίκη μεταξύ του Διοικητή του Τμήματος Στρατιάς Ανατολικής Μακεδονίας, Αντιστρατήγου Κωνσταντίνου Μπακόπουλου, και του Διοικητή της 2ης Γερμανικής Τεθωρακισμένης Μεραρχίας, Αντιστρατήγου Rudolf Veiel. 

 

Ο Δουράτσος απάντησε πως: «..τα Οχυρά Δεν Παραδίδονται, Καταλαμβάνονται» και ότι «….τοιούτων διαταγών περί ανακωχής στερούμεθα παρά των ιεραρχικώς προϊσταμένων μας αρχών. Διαταγάς λαμβάνομεν και εκτελούμεν μόνον τας προερχομένας εκ των προϊσταμέων μας αρχών» και ότι «...ο αγών θα συνεχιστεί, πάσα δε απόπειρα προσεγγίσεως του οχυρού θα συντριβεί». Ο κήρυκας διαβεβαίωσε τον Δουράτσο επικαλούμενος τη στρατιωτική του τιμή ότι δεν επρόκειτο για απάτη και όρισε νέα συνάντηση για την 06:00 της επόμενης.

 

Το οχυρό επικοινώνησε με τη Μεραρχία. Η διαταγή του Τμήματος Στρατιάς Ανατολικής Μακεδονίας ήρθε αρχικά τηλεφωνικώς και στη συνέχεια γραπτώς, από τον Διοικητή αντιστράτηγο Κωνσταντίνο Μπακόπουλο, ο οποίος ενημέρωσε όλα τα οχυρά που αντιστέκονταν πως ο αγώνας ήταν πλέον άσκοπος και δεν έπρεπε να χυθεί άλλο ελληνικό αίμα. 

 

Ο Δουράτσος παρέδωσε το οχυρό στις 06:00 το πρωί της 10ης Απριλίου και ο Γερμανός Συνταγματάρχης που παρέλαβε το οχυρό είπε στους υπερασπιστές του: «Αποτελεί τιμή για εμάς το ότι πολεμήσαμε με τόσο γενναίο αντίπαλο». 

 

Κατ' απαίτηση του Δουράτσου, όπως την διατύπωσε στον Γερμανό συνταγματάρχη, κανείς Γερμανός δεν ανέβηκε στο οχυρό έως ότου αποχώρησαν και οι τελευταίοι Έλληνες στρατιώτες. Έξω από το οχυρό ήταν παραταγμένο γερμανικό τμήμα, το οποίο απέδωσε τιμές στον Δουράτσο και τους άνδρες του (βλ. φωτό), ενώ επτά Γερμανοί αξιωματικοί χαιρέτισαν έναν προς έναν τους εξερχόμενους υπερασπιστές του οχυρού.

 

Οι Γερμανοί αφαίρεσαν τα ξίφη από τους Έλληνες αξιωματικούς, πλην του Διοικητού Γεωργίου Δουράτσου, όπως γράφει ο αυτόπτης μάρτυρας Κωνσταντίνος Δυναμίδης, που υπηρετούσε εκεί τη στρατιωτική του θητεία: «…..Ύστερα μας πήρε ο λοχαγός και πήγαμε στη γενική είσοδο του οχυρού που θα ερχόντουσαν και οι άλλοι 4 λόχοι. Και ο διοικητής Γεώργιος Δουράτσος, αφού συγκεντρωθήκαμε όλη η δύναμη, οι απομείναντες του οχυρού Ρούπελ, ήρθε καβάλα επάνω σε ένα μαύρο άλογο και, αφού μίλησε πρώτα-πρώτα και μας έδωσε συγχαρητήρια, έδωσε το λόγο στον διοικητή και μας συνεχάρη και αυτός. Και μετά άλλη συγκίνηση μεγάλη, να βλέπεις δύο αξιωματικούς και να δίνει ο νικημένος Έλληνας στον νικητή Γερμανό το ξίφος του. Και τότε του λέει ο Γερμανός με νόημα: «Σου ανήκει εσένα» και του κάνει πάλι νόημα να ανέβει στο άλογο. Και επειδή ήτανε κοντός, του έπιασε τον αναβολέα και του κάνει νόημα να ανέβη. Αφού ανέβηκε του λέει τα ίδια λόγια στα γερμανικά, δηλαδή «Άλες, παρτί χάους»…». 

 

Κατά την αποχώρηση των Ελλήνων οι Γερμανοί ζήτησαν από τον Δουράτσο να επιθεωρήσει τα στρατιωτικά τμήματα τους. 

 

Στις πέντε ημέρες της μάχης ο Δουράτσος έχασε 44 άνδρες του από γερμανικά πυρά και είχε 152 τραυματίες, ενώ οι Γερμανοί υποχρεώθηκαν σε απώλειες 400 στρατιωτών τους.

 

Για την ιστορία: Η Μάχη των Οχυρών διήρκεσε από τις 6 έως τις 9 Απριλίου 1941. Οι Γερμανοί επιτέθηκαν με 680.000 άνδρες εναντίον 70.000 Ελλήνων. Από τα συνολικά 21 οχυρά της Γραμμής Μεταξά ο γερμανικός στρατός κατόρθωσε να καταλάβει μόνο 3. Τα 18 οχυρά δεν καταλήφθηκαν ποτέ από τους Γερμανούς. Παραδόθηκαν ύστερα από τη συνθηκολόγηση του Γεωργίου Τσολάκογλου και αφότου οι Γερμανοί, μη δυνάμενοι να κάμψουν την ελληνική αντίσταση, παρέκαμψαν τις ελληνικές γραμμές μέσω Σκοπίων και Γιουγκοσλαβίας. 

 

Ο Δουράτσος συνέχισε την αντίσταση και κατά τη γερμανική κατοχή. Έλαβε μέρος και στον εμφύλιο πόλεμο, αποστρατευθείς το 1950 με τον βαθμό του Υποστρατήγου.