Περί συνωμοσιολογίας και πραγματικότητας

 Είναι δεδομένο και προ αιώνων αποδεδειγμένο ότι σε εποχές κρίσεων ένα από τα σπορ που ανθούν είναι η συνωμοσιολογία.

Αυτό τον καιρό ζούμε μία βιολογική κρίση με πολλές νέες αναζωπυρώσεις καθημερινά. Κανείς δεν είναι σε θέση πραγματικά να προβλέψει την τελική της έκβαση. Κατ' επέκταση, κανείς δεν είναι σε θέση να προβλέψει το ποιοι θα ωφεληθούν τελικώς από αυτήν, αν ωφεληθούν κάποιοι. Αυτά ως γενικές διαπιστώσεις.

Πάμε τώρα στα facts:

1. Το πρόβλημα είναι πια πασιφανές ότι ξεκίνησε από την Κίνα.

2. Όπως φαίνεται, η Κίνα επιχείρησε αρχικά να αποκρύψει την είδηση της ανακάλυψης του ιού.

3. Όπως, επίσης, φαίνεται, η Κίνα μπήκε από τους πρώτους και βγήκε από τους πρώτους από την υγειονομική κρίση. Ή τουλάχιστον έτσι θέλει να δείχνει προς τη διεθνή κοινότητα.

4. Η εποχή χαρακτηρίζεται, δυστυχώς, από πολλούς πολιτικά ελλιποβαρείς και γι' αυτό επικίνδυνους ηγέτες στη διακυβέρνηση ορισμένων από τις ισχυρότερες χώρες του πλανήτη.

5. Τα ανωτέρω εξηγούν σε ένα βαθμό το μέγεθος του προβλήματος και την αδιόρατη κατάληξή του.

Επί της ουσίας τώρα, το ενδεχόμενο όλο αυτό να είναι ένα βρώμικο παιχνίδι της Κίνας δεν μπορεί να αποκλειστεί.

Η κρίση της φιλελεύθερης, δυτικού τύπου, δημοκρατίας βρίσκεται ακριβώς στον πυρήνα του προβλήματος που ζούμε. Κράτη με δημοκρατική παράδοση, με ανεπτυγμένα συστήματα κοινωνικής πρόνοιας και με κατοχυρωμένη την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων, βρίσκονται τώρα πίσω από τις εξελίξεις. Δεν είμαστε πια στο γήπεδο των ενδοτυτικών ανταγωνισμών. Έχουμε μετακινηθεί σε μία παγκόσμιας κλίμακας διαμάχη ανάμεσα στις δημοκρατικές χώρες του ανεπτυγμένου κόσμου και σε μία κομμουνιστική δικτατορία με ξεκάθαρες βλέψεις οικονομικού επεκτατισμού και κυριαρχίας. Είναι προφανές ότι ένας τέτοιος συσχετισμός δυνάμεων επιφυλάσσει μειονεκτική θέση για τις δημοκρατίες τόσο στο επίπεδο της αργής εφαρμογής μέτρων περιορισμού και απαγόρευσης προσωπικών ελευθεριών όσο και στο επίπεδο της απεικόνισης της πραγματικής εικόνας, ελλείψει πλουραλιστικής και ανεξάρτητης ενημέρωσης στα δικτατορικά καθεστώτα.

Ωστόσο, η ανάγνωση της κρίσης ως ενός κινεζικού σχεδίου παραβλέπει μία κρίσιμη παράμετρο. Την παντελώς αβέβαιη έκβαση της κρίσης. Αν η Κίνα έχει σχεδιάσει να εξαπολύσει έναν βιολογικό πόλεμο κατά της υπόλοιπης ανθρωπότητας, οι συνέπειες του πολέμου αυτού θα είναι τόσο απρόβλεπτες και εν δυνάμει καταστροφικές για όλους (πρωτίστως και τελικώς για την ίδια την Κίνα), που μια συζήτηση περί οικονομικής κυριαρχίας του οποιουδήποτε θα αποτελεί ένα κρύο αστείο.

Ας μην έχουμε αυταπάτες, αλλά ούτε και αμφιβολίες. Το πρόβλημα είναι εδώ και είναι εδώ για όλους. Αν κάποιοι έκαναν το λάθος να νομίσουν ότι με εργαλείο μια παγκόσμια πανδημία θα πετύχουν ό,τι δεν πέτυχαν (στο βαθμό και το βάθος που πιθανόν επεδίωκαν) κατά την προηγούμενη δεκαετία, η απάντηση των θιγομένων θα είναι σκληρή και πραγματικά... ασύμμετρη.